Zapraszam do przeczytania rozmowy z Magdaleną Kuszewską, która wraz z prof. Tomaszem Sobierajskim napisała książkę “Pokolenia. Jak uczyć się od siebie nawzajem”. Przeprowadziła w niej wywiady z Mają Komorowską, Magdaleną Zawadzką, Agatą Młynarską, Marcinem Mellerem, Adamem Bodnarem, Małgorzatą Gołotą oraz braćmi Kacperczyk.
Jak to się stało, że została pani współautorką tej książki?
W trakcie mojej dotychczasowej pracy dziennikarskiej wiele razy rozmawiałam z prof. Tomaszem Sobierajskim, który jest wybitnym socjologiem, bo nie dość, że ma ogromną wiedzę, to jeszcze potrafi przekazywać ją w przystępny sposób. I tak nam się dobrze współpracowało, że zaprosił mnie do współtworzenia książki “Pokolenia”. W czasie mojej drogi zawodowej, która trwa prawie 25 lat, przeprowadziłam około dwóch tysięcy wywiadów. Bardzo często poruszam tematy społeczne, psychologiczne czy seksualne. Myślę więc, że byłam w stanie sprostać temu zadaniu.
Bardzo spodobały mi się wprowadzenia do rozmów, w których opisuje pani okoliczności spotkań ze swoimi rozmówcami. Nierzadko została pani zaproszona do ich prywatnego świata – chociażby do mieszkania Agaty Młynarskiej czy domu na Mazurach Marcina Mellera.
Chyba jestem jeszcze reprezentantką tej starej dobrej szkoły dziennikarskiej, która mówi, że pogłębione wywiady do książki należy przeprowadzić osobiście. Nie wyobrażałam sobie, że mogłabym to zrobić online czy przez telefon. Miałam to szczęście, że część rozmówców już znałam. Na przykład z Agatą Młynarską współpracowałam przy portalu Onaona.com, z Marcinem Mellerem robiłam kiedyś wywiady, m.in. do “Twojego Stylu”, a z panią Magdaleną Zawadzką do “Pani”. Pewnie to także spowodowało, że mi zaufali i zaprosili do swoich światów. Z Marcinem Mellerem rozmawialiśmy w letnie południe, na ganku jego domu na Mazurach, gdzie nie było dosłownie nikogo. Słychać było tylko śpiew ptaków. To z pewnością poskutkowało większą jakością tej rozmowy niż gdybyśmy rozmawiali w jakiejś warszawskiej kawiarni sieciowej, gdzie byłoby sto innych osób, a piętnaście z nich by go rozpoznało i poprosiło o zdjęcie. Zależało mi na tym, aby moi rozmówcy mieli czas na rozmowę i na głębsze wejście w temat.
A gdy mówiła im pani, o czym jest ta książka, to jak reagowali? Ten temat był dla nich istotny?
Tak, jak w czasie premiery powiedział Tomasz [Sobierajski] – mieliśmy taką naszą listę marzeń rozmówców do tej książki i niesamowite jest to, że oni wszyscy się zgodzili! Dostrzegli wartość tego tematu i tego, że chcemy prowadzić dialog oraz znaleźć części wspólne dla każdej generacji, takie jak miłość, wspólnotowość czy potrzeba akceptacji.
Wspomniała pani o dialogu i rzeczywiście o książce “Pokolenia” mówi się, że jako pierwsza stawia na dialog międzypokoleniowy. Czy rzeczywiście uważa pani, że do tej pory o generacjach rozmawiało się wyłącznie z poziomu wartościowania lepsze-gorsze?
To zawsze zależy od tego, kto rozmawia, ale myślę, że przeważnie tak było. Niektórzy niemal automatycznie wypowiadają zdania typu: “Za naszych czasów to było…” albo że to pokolenie ma łatwiej, a inne trudniej. Ta książka jest po to, żeby to się zmieniło. Ja sama jako mama jedenastoletniej córki, łapałam się na tym, że mówiłam do niej: “O, ja miałam trudniej, bo nie było smartfonów i nie mogłam zadzwonić do mamy, kiedy chciałam”. Teraz już wiem, że to jest bez sensu, bo w niczym nie pomaga. Można oczywiście dzielić się swoimi obserwacjami, ale nie w kategoriach wartościowania, bo to raczej antagonizuje. Myślę więc, że naszemu społeczeństwu była potrzebna taka publikacja.
Zaskoczyli mnie bracia Kacperczyk, którzy z szacunkiem wypowiadają się o starszych pokoleniach, a nawet deklarują, że czerpią od nich wiele wartościowych rzeczy. To zaprzecza stereotypowi, że przedstawiciele najmłodszych generacji kwestionują to, co mają do powiedzenia chociażby ich rodzice.
Tak, oni też mnie zaskoczyli swoją dojrzałością i spojrzeniem na starsze pokolenia. Dowodem na ich podejście jest to, że nagrali świetny utwór z Arturem Rojkiem pt. “Syn okiennika”, który traktuje o ojcu i synu. Myślę jednak, że w ich przypadku kluczowe jest to, że są artystami, a artyści cechują się przecież wyjątkową wrażliwością. Wspaniale by było, żeby zainspirowali więcej młodych ludzi.
Z drugiej strony myślę o rozmowie z Magdaleną Zawadzką, która nie patrzy na młodszych z przysłowiowej góry. I chociaż stoi na stanowisku, że warto szanować dokonania starszych, tradycję, to na pewno nie jest negatywnie nastawiona do młodych ludzi.
Tak, a w tym miejscu muszę zdradzić kulisy autoryzacji. Pani Magdalena Zawadzka podeszła do niej bardzo wnikliwie i szczegółowo. Robiłyśmy ją przez kilka godzin, rozmawiając przez telefon. Dbała dosłownie o każde słowo i zdanie – po to, aby nikogo nie urazić czy nie dotknąć. Starała się możliwie najdelikatniej przekazać swój stosunek do zmian czy przemijania. To było ujmujące.
Jakim doświadczeniem było dla pani współtworzenie tej książki?
Przede wszystkim ogromnie się cieszę, że zostałam do niej zaproszona. Teraz, gdy zadała pani to pytanie, to po raz pierwszy pomyślałam sobie o niej w ten sposób, że dostarczyła mi pewnego rodzaju komfortu. Nasi rozmówcy są w wieku od 25 do 90 lat i możliwość przeprowadzenia z nimi wywiadów była dla mnie absolutnie niezwykłym doświadczeniem. Bardzo mnie ucieszyło, że wszyscy chcieli rozmawiać o pokoleniach. I nie chodzi już tylko o samą książkę, ale właśnie o ten dialog. Momentami było to wręcz poruszające. Z pewnością są to rozmowy, o których będę pamiętać i które będę ze sobą niosła przez całe życie, jakkolwiek górnolotnie to brzmi.
Na zakończenie zapytam jeszcze, czy w najbliższym czasie planuje pani wydać kolejną książkę swojego autorstwa?
Tak, kolejną książkę już właściwie skończyłam, jednak w tym momencie nie mogę nic więcej powiedzieć. Taką mam zasadę. Dopiero jak idzie do drukarni, mam śmiałość opowiadać o tym, co napisałam. I tak już bardzo dużo powiedziałam, zazwyczaj tyle nie mówię (śmiech). Na pewno nie porzucę pisania książek, bo jest to dla mnie bardzo ważne.
Rozmawiała Marta Wiśniewska
Magdalena Kuszewska – dziennikarka, reporterka Newsweek.pl, autorka książek i e-booków, ekspertka intymności, trenerka komunikacji. Autorka m.in. takich książek jak: Gładko. O polskim wstydzie, obsesji młodości i intymnych operacjach plastycznych, Dobre nawyki. Zakochaj się w życiu na nowo. Publikowała m.in. w “Gazecie Wyborczej”, “Pani”, “Polityce”, “Twoim Stylu” i Onet.pl; autorka cyklu podcastów INTYMNIE dla Studia Sekielscy. Absolwentka dziennikarstwa i psychologii.
fot. Bartosz Pussak / Wydawnictwo Filia
TUTAJ można przeczytać wywiad z prof. Tomaszem Sobierajskim.
Jeśli spodobał Ci się ten wywiad i to, co robię na tej stronie, możesz wesprzeć mnie dowolną kwotą w serwisie Patronite – KLIKNIJ PONIŻEJ.
[…] TUTAJ można przeczytać wywiad z Magdaleną Kuszewską, współautorką książki Pokolenia. […]